Denk na over bijvoorbeeld:

• Begrijp ik wat mij te wachten staat?
• Over welke dingen in de toekomst maak ik me zorgen?
• Wat wil ik nog doen in de tijd die ik nog heb?
• Welke beperkingen – veroorzaakt door mijn ziekte – vind ik acceptabel?

Spreken over doodgaan

Het is belangrijk om op tijd na te denken over wat jij wel of niet zou willen rondom het levenseinde. Misschien heb je te maken met een ongeneeslijke ziekte, of wil je gewoon goed voorbereid zijn op wat komen gaat. Door jouw wensen vast te leggen in een wilsverklaring, maak je duidelijk wat belangrijk is voor jou – voor jezelf, je naasten en je arts.

Je kunt je wilsverklaring inleveren bij de assistente van de praktijk. Heb je vragen over het opstellen ervan, dan kun je ook bij haar terecht. Je hoeft hiervoor geen afspraak met de huisarts te maken. Wil je liever met iemand in gesprek over jouw wensen? Maak dan een afspraak met de praktijkondersteuner ouderenzorg.

Ook als je later iets wilt aanpassen in je wilsverklaring, of als je wilt bevestigen dat je verklaring nog steeds geldig is, kun je dit eenvoudig doorgeven aan de assistente. Ook hiervoor hoef je niet bij de huisarts op het spreekuur te komen.

Wat kun je opnemen in een wilsverklaring?

Een wilsverklaring kan uit verschillende onderdelen bestaan. Je bepaalt zelf welke onderdelen voor jou van toepassing zijn. Hieronder lees je meer informatie over de meest voorkomende onderdelen:

• Een behandelverbod: hierin geef je aan welke medische handelingen je niet (meer) wilt laten uitvoeren.
• Een niet-reanimeren verklaring: hiermee laat je weten dat je niet gereanimeerd wilt worden bij een hartstilstand of ademstilstand.
• Een schriftelijke machtiging van een vertegenwoordiger: je wijst iemand aan die namens jou beslissingen mag nemen als je dat zelf niet meer kunt.
• Een schriftelijk euthanasieverzoek: je beschrijft in welke omstandigheden je euthanasie zou willen laten uitvoeren.

Over het schriftelijk euthanasieverzoek

In een schriftelijk euthanasieverzoek geef je aan wanneer jij vindt dat er sprake is van ondraaglijk en uitzichtloos lijden, en dat je in zo’n situatie euthanasie zou willen. Het helpt als je dit beschrijft in je eigen woorden – een persoonlijk verhaal over jouw leven, jouw waarden en wat voor jou ondraaglijk lijden betekent.

Als het mogelijk is, kun je je verhaal ook op video opnemen. Zo laat je duidelijk zien wat je bedoelt. Bespreek je wens in elk geval ook met je naasten, zodat zij weten wat belangrijk voor je is.

Belangrijk om te weten: een schriftelijk euthanasieverzoek betekent niet automatisch dat je recht hebt op euthanasie. Op het moment dat jij ondraaglijk en uitzichtloos lijdt en euthanasie wilt, beoordeelt de (huis)arts of jouw situatie voldoet aan de zes wettelijke zorgvuldigheidseisen. De arts is niet verplicht om euthanasie uit te voeren.

Ook geldt: als jij op dat moment – door woorden of gedrag – laat merken dat je géén euthanasie (meer) wilt, dan mag de arts geen euthanasie geven. Jouw uiting op dat moment weegt zwaarder dan wat je eerder hebt vastgelegd.

Tot slot

• Als je in je wilsverklaring een behandeling weigert (bijvoorbeeld reanimatie), dan moet de arts zich daaraan houden.
• Als je in je verklaring iets wilt (zoals euthanasie), dan is de arts niet verplicht om daaraan te voldoen.
• Zorg er altijd voor dat je wilsverklaring is voorzien van jouw naam, datum en handtekening.

1. Rijksoverheid. “De 6 zorgvuldigheidseisen van de euthanasiewet.” Rijksoverheid https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/levenseinde-en-euthanasie/zorgvuldigheidseisen